به گزارش نبض نگار: برای برخی افراد، خشکی دهان فقط آزاردهنده است. برای برخی دیگر، خشکی دهان می‌تواند سلامت عمومی و سلامت دندان‌ها و لثه‌ها را به شدت تحت تأثیر قرار دهد. همچنین، می‌تواند بر میزان غذا خوردن افراد و میزان لذت بردن آنها از آنچه می‌خورند تأثیر بگذارد. درمان خشکی دهان به علت آن بستگی دارد.
علائم خشکی بزاق:
اگر بزاق کافی تولید نمی‌کنید، ممکن است همیشه یا بیشتر اوقات متوجه این علائم شوید:
- خشکی یا احساس چسبندگی در دهان.
- بزاق غلیظ و چسبناک به نظر می‌رسد.
- بوی بد دهان.
- سختی در جویدن، صحبت کردن و بلعیدن.
- خشکی یا درد گلو و گرفتگی صدا.
- خشکی یا شیاردار بودن زبان.
- تغییر حس چشایی.
- مشکلات استفاده از دندان مصنوعی.
- چسبیدن رژ لب به دندان.
بزاق با شستن ذرات قند و غذا و خنثی و کم‌ضرر کردن باکتری‌ها، به جلوگیری از پوسیدگی دندان کمک می‌کند. وقتی بزاق کافی ندارید، ممکن است چشیدن، جویدن و بلعیدن برایتان سخت‌تر شود. همچنین ممکن است در هضم غذا مشکل داشته باشید.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید؟
اگر علائم خشکی دهان دارید که از بین نمی‌رود، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید.
علل خشکی بزاق
خشکی دهان زمانی ایجاد می‌شود که غدد بزاقی دهان به اندازه کافی بزاق برای مرطوب نگه داشتن دهان تولید نمی‌کنند. گاهی اوقات این غدد ممکن است به دلایل زیر به درستی کار نکنند:
داروها. صدها دارو، از جمله بسیاری از داروهایی که بدون نسخه در دسترس هستند، می‌توانند باعث خشکی دهان شوند. از جمله داروهایی که بیشتر احتمال ایجاد مشکل دارند، می‌توان به داروهای افسردگی، فشار خون بالا و اضطراب و همچنین برخی از آنتی‌هیستامین‌ها، ضد احتقان‌ها، شل‌کننده‌های عضلانی و مسکن‌ها اشاره کرد.
پیری. بسیاری از افراد مسن با افزایش سن علائم خشکی دهان را نشان می‌دهند. تغییرات خاصی در نحوه پردازش دارو توسط بدن، تغذیه نامناسب و مشکلات سلامتی طولانی مدت می‌تواند باعث خشکی دهان شود.
درمان سرطان. داروهای درمان سرطان، به نام شیمی‌درمانی، می‌توانند ماهیت بزاق و میزان تولید آن را تغییر دهند. این ممکن است برای مدت محدودی باشد و جریان بزاق معمولی پس از پایان درمان بازگردد. پرتودرمانی سر و گردن می‌تواند به غدد بزاقی آسیب برساند و تولید بزاق را به میزان زیادی کاهش دهد. این ممکن است برای مدت محدودی باشد یا بسته به دوز پرتودرمانی و ناحیه تحت درمان، می‌تواند پایدار باشد.
آسیب عصبی. آسیب یا جراحی که باعث آسیب عصبی در ناحیه سر و گردن می‌شود، می‌تواند به دلیل خشکی دهان باشد.
سایر شرایط سلامتی. خشکی دهان می‌تواند به دلیل برخی شرایط سلامتی مانند دیابت، سکته مغزی، عفونت قارچی دهان یا بیماری آلزایمر باشد. یا خشکی دهان می‌تواند به دلیل بیماری‌های خودایمنی مانند سندرم شوگرن یا HIV/AIDS باشد.
خروپف و تنفس دهانی. خروپف و تنفس با دهان باز می‌تواند منجر به خشکی دهان شود.
مصرف دخانیات و الکل. نوشیدن الکل و سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو می‌تواند منجر به علائم خشکی دهان بیشتر شود.
استفاده از مواد مخدر. که ممکن است در خیابان‌ها فروخته شوند. مصرف مت‌آمفتامین می‌تواند باعث خشکی شدید دهان شود و به دندان‌ها آسیب برساند. مصرف ماری‌جوانا نیز می‌تواند باعث خشکی دهان شود.
خطر خشکی دهان در افرادی که موارد زیر را دارند، بیشتر است:
داروهایی مصرف می‌کنند که خشکی دهان به عنوان یک عارضه جانبی احتمالی در آنها ذکر شده است.
- تحت درمان سرطان هستند.
- آسیب عصبی در ناحیه سر و گردن دارند.
- سایر بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، سکته مغزی، بیماری آلزایمر، سندرم شوگرن یا HIV/AIDS دارند.
- از محصولات دخانی استفاده می‌کنند.
- الکل می‌نوشند.
- از مواد مخدر خیابانی استفاده می‌کنند.
- غذاهای شیرین یا اسیدی یا آب‌نبات می‌خورند.
کمبود بزاق و خشکی دهان می‌تواند منجر به موارد زیر شود:
- افزایش پلاک، پوسیدگی دندان و بیماری لثه.
- زخم‌های دهان.
- عفونت قارچی در دهان، که به برفک دهان نیز معروف است.
- زخم یا ترک خوردن پوست در گوشه‌های دهان یا ترک خوردن لب‌ها.
- تغذیه نامناسب ناشی از مشکلات جویدن و بلع.
منبع:
https://www.mayoclinic.org/
1 دیدگاه