اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) در کودکان: علائم، علل، درمان

به گزارش نبض نگار: اختلال بیش فعالی و نقص توجه (ADHD) در کودکان، تفاوتی در رشد مغز است که می‌تواند بر توانایی آنها در تمرکز و کنترل خود تأثیر بگذارد.
این اختلال یکی از شایع‌ترین اختلالات مغزی در کودکان است که تقریباً 10٪ از کودکان در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگرچه این اختلال اغلب در کودکان تشخیص داده می‌شود، اما ADHD می‌تواند تا بزرگسالی ادامه یابد.

علائم ADHD در کودکان
ADHD در هر کودکی متفاوت به نظر می‌رسد. اما اغلب شامل مشکل در تمرکز و توانایی انجام وظایف و برنامه‌ریزی از قبل است.
علائم ADHD از کودکی به کودک دیگر متفاوت است. اما اکثر بچه‌ها ترکیبی از این علائم کلیدی را نشان می‌دهند:
بی‌توجهی. فرزند شما ممکن است در توجه کردن مشکل داشته باشد یا به راحتی حواسش پرت شود.

دیگران چه می خوانند:

کدام بیماری مانع کاهش وزن می شود؟

تکانشگری. فرزند شما بدون فکر کردن عمل می‌کند، مانند قطع کردن حرف دیگران.
بیش‌فعالی. فرزند شما دائماً در حال حرکت، بیش‌فعالی یا زیاد صحبت می‌کند.

علائم بیش فعالی و تکانشگری عبارتند از:
بی‌قراری
پیچیدن
سخت نشستن برای انجام کارهای آرام
دویدن یا بالا رفتن در زمان‌های نامناسب
بیش از حد صحبت کردن یا قطع کردن صحبت دیگران
مشکل در انتظار نوبت
علائم بی‌توجهی عبارتند از:
مشکل در تمام کردن کارها
گم کردن مکرر وسایل
فراموشی
بی‌نظمی
حواس پرتی آسان
انجام اشتباهات ناشی از بی‌دقتی
به نظر می‌رسد که گوش نمی‌دهد
ممکن است قبل از مشاهده علائم بی‌توجهی یا تکانشگری، متوجه علائم بیش فعالی شوید.

علائم ADHD در کودکان نوپا
در حالی که اکثر پزشکان حداقل تا سن 4 سالگی کودک مبتلا به ADHD را تشخیص نمی‌دهند، برخی از کودکان ممکن است قبل از آن علائم را نشان دهند. اکثر علائم ADHD بسیار شبیه به رفتار معمول کودکان نوپا است. اما چند نشانه بالقوه وجود دارد که نشان می‌دهد فرزند خردسال شما ممکن است ADHD داشته باشد:
آنها اغلب در پیش‌دبستانی یا مهدکودک دچار مشکل می‌شوند.
رفتار آنها با اکثر کودکان همسن متفاوت است.

انواع ADHD دوران کودکی
علائم فرزند شما تا حد زیادی مشخص می‌کند که به کدام یک از سه نوع اصلی ADHD مبتلا است:
عمدتاً نوع بیش‌فعالی و تکانشی. کودکان هم رفتار بیش‌فعالی و هم تکانشی نشان می‌دهند.
عمدتاً نوع بی‌توجهی. این قبلاً اختلال کمبود توجه (ADD) نامیده می‌شد. کودکانی که این علائم را دارند در توجه کردن مشکل دارند. ممکن است به سرعت نوع اول متوجه علائم آنها نشوید.
نوع ترکیبی (بی‌توجهی و بیش‌فعالی/تکانشی). کودکانی که این نوع ADHD را دارند، چندین علامت از دو نوع اول دارند. این شایع‌ترین نوع ADHD است.

علل ADHD در کودکان
پزشکان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی باعث ADHD می‌شود. اما مشخص است که این بیماری در خانواده‌ها ارثی است. از هر 4 کودک مبتلا به ADHD، یک نفر والدینی مبتلا به ADHD نیز دارد.
تحقیقات نشان داده است که کودکان مبتلا به ADHD ممکن است در موارد زیر تفاوت‌هایی داشته باشند:
مناطقی از مغز که مهارت‌های اجتماعی، توجه و حرکت را کنترل می‌کنند.
مواد شیمیایی که ارتباطات را در مغز کنترل می‌کنند.
کارشناسان همچنین معتقدند که مغز کودکان مبتلا به ADHD دیرتر از کودکان بدون این بیماری بالغ می‌شود.

مطالعات هیچ مدرکی مبنی بر اینکه ADHD می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد، پیدا نکرده‌اند:
شکر
واکسن‌ها
فرزندپروری ضعیف
تلویزیون یا بازی‌های ویدیویی

ADHD در کودکان: عوامل خطر
دانشمندان همچنین در حال بررسی این موضوع هستند که آیا این موارد با احتمال بیشتر ADHD در کودکان مرتبط هستند یا خیر:
مصرف الکل یا دخانیات در دوران بارداری
زایمان زودرس
آسیب مغزی
قرار گرفتن در معرض خطرات محیطی خاص (مانند سرب) در دوران بارداری
وزن کم هنگام تولد

ADHD چند وقت یکبار در کودکان ظاهر می‌شود؟
حدود 1 از 10 کودک در ایالات متحده مبتلا به ADHD تشخیص داده شده‌اند. احتمال تشخیص اختلال نقص توجه و بیش فعالی در پسران بیش از دو برابر دختران است. برخی محققان معتقدند که دختران ممکن است کمتر از حد تشخیص داده شوند، زیرا احتمال ابتلای آنها به نوع بی‌توجه ADHD بیشتر از نوع بیش‌فعال یا تکانشی آن است.
از هر 10 کودک مبتلا به ADHD، شش نفر اختلال روانی، عاطفی یا رفتاری دیگری نیز دارند.

ADHD در کودکان: تشخیص
آزمایش ساده‌ای برای ADHD وجود ندارد. پزشک یا متخصص شما بر اساس معاینه فیزیکی، سابقه پزشکی و علائم فرزند شما، تشخیص را انجام می‌دهد.

اگر فرزند شما همه این شرایط را داشته باشد، ممکن است تشخیص ADHD دریافت کند:
آنها حداقل شش علامت ADHD مانند بی‌قراری زیاد یا آشفتگی آسان دارند.
علائم 6 ماه یا بیشتر طول بکشد.
این علائم باعث ایجاد مشکلاتی برای فرزند شما در بیش از یک محیط، مانند خانه، مدرسه و اجتماع می‌شود.
علائم آنها قبل از 12 سالگی شروع شده است.

درمان ADHD در دوران کودکی
مطالعات نشان می‌دهد که درمان طولانی مدت با ترکیبی از رفتاردرمانی و داروها بهتر از دارودرمانی به تنهایی عمل می‌کند.
برای کودکان زیر 6 سال، رفتاردرمانی درمان توصیه شده است. با بزرگتر شدن آنها، پزشک ممکن است داروهایی نیز تجویز کند.
شرایط پزشکی که شبیه ADHD هستند

درمان‌های رفتاری برای کودکان مبتلا به ADHD
یک درمانگر یا مشاور می‌تواند تکنیک‌هایی را به کودکان آموزش دهد تا به آنها در مدیریت بهتر رفتارهایشان کمک کند. آنها همچنین می‌توانند مهارت‌هایی را به والدین آموزش دهند تا به آنها در مدیریت رفتار فرزندانشان کمک کنند. این موارد عبارتند از:
ایجاد ساختار بیشتر و انتظارات روشن
تشویق به روال‌ها
پاداش دادن به رفتارهای خوب و منع رفتارهای منفی
کودکان در سن مدرسه نیز برای کمک به آنها در مواردی مانند موارد زیر تحت درمان قرار می‌گیرند:
مدیریت زمان
سازماندهی
برنامه‌ریزی از قبل
آموزش مهارت‌های اجتماعی شکل دیگری از درمان ADHD است که ممکن است برای فرزند شما مفید باشد. این روش آنها را در رفتارهایی آموزش می‌دهد که به آنها در ایجاد و حفظ روابط اجتماعی کمک می‌کند.

درمان‌های دارویی برای ADHD در کودکان
دسته‌ای از داروها به نام محرک‌های روانی (یا گاهی اوقات فقط محرک‌ها) یک درمان مؤثر برای بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD است. این داروها به کودکان کمک می‌کنند تا افکار خود را متمرکز کنند و حواس‌پرتی‌ها را نادیده بگیرند. برخی از داروهای غیرمحرک نیز به روش‌های مشابهی برای درمان ADHD عمل می‌کنند. برخی از داروهای محرک عبارتند از:
آمفتامین‌ها، مانند دکستروآمفتامین (دکسدرین)، دکستروآمفتامین-آمفتامین (آدرال XR، میدایز) و لیزدگزامفتامین (ویوانس)
متیل فنیدات‌ها، مانند دکس متیل فنیدات (فوکالین) و متیل فنیدات (کنسرتا، دیترانا، ریتالین)
بسیاری از داروهای ADHD به شکل‌های کوتاه‌اثر (رهش فوری)، طولانی‌اثر و میان‌اثر (بین کوتاه‌اثر و طولانی‌اثر) در دسترس هستند.

ممکن است مدتی طول بکشد تا شما و پزشکتان بهترین دارو، دوز و برنامه را برای کودک مبتلا به این بیماری پیدا کنید. و داروها برای همه کودکان مبتلا به ADHD مؤثر نیستند.
داروهای ADHD گاهی اوقات عوارض جانبی مانند سردرد یا کاهش اشتها دارند. اما معمولاً عوارض جانبی خفیف هستند و طولانی مدت نیستند.
درمان‌های جایگزین
هیچ درمان جایگزینی برای کمک به تسکین علائم ADHD اثبات نشده است. اما برخی افراد از موارد زیر فوایدی را گزارش می‌دهند:
یوگا. این نوع ورزش ملایم می‌تواند به کودک شما کمک کند تا آرامش پیدا کند و نظم و انضباط را یاد بگیرد. برخی از استودیوهای یوگا کلاس‌هایی را مخصوص کودکان ارائه می‌دهند.
مدیتیشن. چه این کار را با مربی انجام دهند و چه از طریق دستگاه، این ممکن است به کودک شما کمک کند تا احساس آرامش بیشتری داشته باشد.

آموزش نوروفیدبک. در این نوع آموزش، کودک شما روی یک کار تمرکز می‌کند در حالی که پزشک فعالیت مغز او را با استفاده از الکتروانسفالوگرافی (EEG) اسکن می‌کند. آنها از بازخورد دستگاه برای کمک به کودک در آگاه شدن از زمان از دست دادن تمرکز استفاده می‌کنند.

عوارض ADHD در کودکان
ADHD که درمان نشود می‌تواند منجر به عوارض مادام‌العمر شود. این موارد عبارتند از:
اختلال مصرف مواد
مشکل در یافتن و حفظ شغل
اختلالات خوردن
سایر مشکلات سلامت روان مانند افسردگی یا اضطراب
روابط ناپایدار
عملکرد تحصیلی ضعیف
رفتارهای پرخطر که می‌تواند منجر به تصادفات رانندگی یا مشکلات قانونی شود
مشکلات خواب

انضباط و ADHD در کودکان
کودکان مبتلا به ADHD به ساختار نیاز دارند، تا حدودی به این دلیل که اغلب برای آنها تنظیم رفتار خود دشوار است. این به معنای مرزهای مشخص در مورد آنچه قابل قبول است و آنچه قابل قبول نیست، و همچنین ستایش یا پاداش برای رفتار خوب است.

بازخورد مثبت مهم است، زیرا رفتار آنها می‌تواند زمانی که بیشتر تعاملات آنها با بزرگسالان منفی است، مختل کننده‌تر شود. از کوره در رفتن می‌تواند اوضاع را بدتر کند. و هر چه بیشتر به تنبیه متوسل شوید، کمتر موثر است.

برخی از مواردی که می‌توانند کمک کنند:

انتظارات شفاهی و کتبی ایجاد کنید. به عنوان مثال، نموداری نصب کنید که مسئولیت‌های فرزندتان و قوانین خانه را فهرست کند. پاداش‌ها را فوری در نظر بگیرید، مانند زمان بازی یا ستاره‌های طلایی که می‌توانند برای جوایز استفاده شوند. از آنجایی که کودکان مبتلا به ADHD در برنامه‌ریزی برای آینده مشکل دارند، ممکن است ارائه یک دوچرخه جدید برای نمرات خوب یک سال، مثلاً، مؤثر نباشد.

در مورد عواقب واضح باشید و آنها را فوراً اعمال کنید - اما این کار را با آرامش انجام دهید. تنبیه کودک در اوج ناامیدی یا عصبانیت خوب عمل نمی‌کند و منجر به احساسات بد برای هر دوی شما می‌شود.

حتی زمانی که نیاز به اصلاح رفتار او دارید، همچنان از او حمایت کنید و او را تشویق کنید. بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD نسبت به انتقاد بسیار حساس هستند.

آیا باید به کودک مبتلا به ADHD زمان استراحت بدهم؟
زمان استراحت می‌تواند ابزاری مفید برای اصلاح رفتار باشد - اگر به صورت اصلاحی انجام شود. برای اطمینان از مؤثر بودن آنها:

آنها را مختصر و متناسب با موضوع بیان کنید. برای کودکان خردسال، 1-2 دقیقه کافی است. (اگر آنها پیش‌دبستانی هستند، اگر در طول این مدت ساکت بمانند، یک تایم اوت 30 ثانیه تا 1 دقیقه‌ای می‌تواند مؤثر باشد. یک دقیقه به ازای هر سال سن باید حد بالایی باشد.

یک راهنما، مانند یک تایمر برای نشان دادن شروع و پایان تایم اوت، ممکن است مفید باشد. اگر فرزند شما همکاری نمی‌کند، به او یادآوری کنید که تا زمانی که ساکت نشود و در محل تایم اوت خود قرار نگیرد، تایم اوت نمی‌تواند شروع شود.

آرام باشید. اگر به آنها می‌گویید که به تایم اوت بروند و شما را نادیده می‌گیرند، یک دقیقه به تایم اوت اضافه کنید. اگر دوباره امتناع کردند، یک دقیقه دیگر اضافه کنید. اگر بار سوم شما را نادیده گرفتند، آنها را بلند نکنید و به تایم اوت نبرید. توجه، حتی توجه منفی، ممکن است رفتار را تقویت کند. در عوض، پیامدی را به آنها بدهید که برای آنها معنادار باشد، مانند عدم انجام بازی‌های ویدیویی برای بقیه روز. این را با آرامش اجرا کنید و بیشتر در مورد آن صحبت نکنید.

تایم اوت‌ها را تمرین کنید. از فرزندتان بخواهید وانمود کند که بدرفتاری کرده است و قرار است به تایم اوت فرستاده شود. آنها می‌توانند تمرین کنند که بدون توجه به شما رفتار کنند. دعوا راه بیندازید.

مطمئن شوید که رفتارهای خوب را تقویت می‌کنید تا آنها تفاوت را درک کنند. برای مثال، اگر فرزندتان را به خاطر کتک زدن خواهرش در حالت تایم اوت قرار داده‌اید، باید زودتر او را به خاطر بازی خوب با خواهرش تحسین می‌کردید. و باید بعد از تایم اوت به خاطر داشتن نگرش خوب او را تحسین کنید.

ADHD دوران کودکی و سلامت روان

داشتن ADHD به این معنی نیست که فرزند شما مشکلات سلامت روان دارد. اما کودکان مبتلا به ADHD در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سایر بیماری‌های روانی، از جمله موارد زیر هستند:
افسردگی
اضطراب
اختلالات شخصیتی مانند اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)

برخی از اختلالات سلامت روان ممکن است با اثرات ADHD مرتبط باشند. به عنوان مثال، مشکلات در مدرسه می‌تواند باعث افسردگی شود. در این موارد، درمان ADHD ممکن است برای حل مشکل کافی باشد. اما اگر فرزند شما علاوه بر ADHD، اختلال سلامت روان نیز داشته باشد، به درمان هر دو بیماری نیاز خواهد داشت.

رژیم غذایی برای ADHD در کودکان
شواهد علمی کمی وجود دارد که نشان دهد هر نوع غذا یا رژیم غذایی خاصی می‌تواند به ADHD کمک کند. اما می‌دانیم که یک رژیم غذایی سالم و متعادل به عملکرد خوب بدن و مغز کودک کمک می‌کند. و از آنجایی که داروهای ADHD می‌توانند اشتها را کاهش دهند، کودکانی که این داروها را مصرف می‌کنند، ممکن است در خوب غذا خوردن مشکل داشته باشند.
در حالی که برخی مکمل‌های ویتامین یا مواد معدنی ممکن است علائم را در کودکانی که فاقد این مواد مغذی هستند بهبود بخشند، هیچ مدرکی وجود ندارد که بتوانند به دیگران کمک کنند. قبل از دادن مکمل غذایی به آنها با پزشک فرزند خود صحبت کنید.

مدیریت ADHD در کودکان

گروه‌های حمایتی و آموزش مهارت‌های فرزندپروری می‌توانند به شما در کسب اطلاعات بیشتر در مورد ADHD و نحوه تربیت فرزند مبتلا به این بیماری کمک کنند. به طور کلی، در اینجا چند نکته برای کمک به کودک مبتلا به ADHD آورده شده است:

سعی کنید مطمئن شوید که فرزندتان به میزان مناسب برای سن خود می‌خوابد.
به نشانه‌هایی که ممکن است فرزندتان استرس یا تحریک بیش از حد داشته باشد توجه کنید و مداخله کنید.
زمان بازی و سایر تعاملات اجتماعی را کوتاه نگه دارید تا به فرزندتان کمک کنید تا خودکنترلی خود را حفظ کند.
با معلم و مدیران مدرسه فرزندتان در مورد ADHD صحبت کنید. آنها می‌توانند به شما کمک کنند تا تصمیم بگیرید که آیا امکانات رفاهی مفید خواهد بود یا خیر و به شما بگویند چگونه برای آنها درخواست دهید.|
ورزش منظم (30 تا 60 دقیقه در روز) به بسیاری از کودکان مبتلا به ADHD کمک می‌کند تا برخی از علائم خود را مدیریت کنند.
زمینه را برای موفقیت بلندمدت فراهم کنید

با بزرگ شدن کودکان مبتلا به ADHD، آنها باید یاد بگیرند که چگونه به تنهایی موفق شوند. برای شروع مسیر استقلال:

روی نقاط قوت آنها تمرکز کنید. از آنجایی که کودکان مبتلا به ADHD اغلب روی کارهایی که در انجام آنها مشکل دارند تمرکز می‌کنند، سپس آنها را تشویق کنید تا برای کارهایی که در آنها خوب عمل می‌کنند، چه هنر، ریاضی یا ورزش، وقت بگذارند. صرف وقت برای کارهایی که در آنها خوب هستند، عزت نفس را افزایش می‌دهد و به آنها کمک می‌کند تا نقاط قوت خود را درک کنند.
بر سازماندهی تأکید کنید. از سنین پایین، به فرزندتان کمک کنید تا ابزارها و عادت‌هایی را پیدا کند که بعداً بتواند از آنها استفاده کند، مانند:
سازمان‌دهنده‌ها و چک‌لیست‌ها
پیام‌های متنی و یادآوری‌های کامپیوتری، پس از اینکه به اندازه کافی بزرگ شدند که از تلفن همراه و کامپیوتر استفاده کنند
مراقبه برای کمک به آنها در نشستن آرام در محیط‌های آرام
منتظر مکث در مکالمات به جای قطع کردن حرف دیگران
کمک بگیرید. مطمئن شوید که فرزندتان می‌داند که پیدا کردن کمک یک حرکت هوشمندانه است، نه نشانه ضعف. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:
کار با یک معلم خصوصی
رفتن به مرکز نویسندگی مدرسه یا استفاده از منابع دیگر
داشتن جلسات با مربی ADHD

پیش‌آگهی ADHD در دوران کودکی
برای حدود 7 نفر از هر 10 کودک، علائم ADHD تا نوجوانی و اوایل بزرگسالی ادامه می‌یابد. تا سن 25 سالگی، علائم در 16٪ از آنها کاهش می‌یابد، در حالی که 9٪ از کودکان دیگر هیچ علامتی ندارند. اما برای حدود 35٪ تا 65٪ از کودکان، ADHD یک بیماری مادام‌العمر است.

آیا ADHD در کودکان قابل درمان است؟
هیچ درمانی برای ADHD وجود ندارد، اما با درمان مناسب، علائم می‌توانند قابل کنترل‌تر باشند. در حالی که همه داروها برای هر کودکی مؤثر نیستند، نشان داده شده است که برخی از داروهای محرک علائم ADHD را در کودکان حدود 70٪ تا 80٪ کاهش می‌دهند.

چه انتظاری از ADHD در کودکان باید داشت؟
با درمان مناسب، چشم‌انداز بلندمدت برای اکثر کودکان مبتلا به ADHD مثبت است. برخی یاد می‌گیرند که با علائم خود به خوبی کنار بیایند، به طوری که دیگر در بزرگسالی واجد شرایط تشخیص ADHD نیستند.
برای برخی دیگر، ADHD تا آخر عمر ادامه دارد. اما با درمان و مدیریت علائم، بسیاری از آنها زندگی سالم و رضایت‌بخشی را تجربه می‌کنند.

ADHD همچنین می‌تواند جنبه‌های مثبتی داشته باشد، مانند:
انرژی بالا
خلاقیت
توانایی تمرکز دقیق (بیش‌فعالی) روی چیزهایی که واقعاً به آنها علاقه دارید

بیماری‌های مشابه ADHD در کودکان
چندین بیماری دیگر علائمی مشابه ADHD در کودکان دارند. و بسیاری از آنها بیشتر احتمال دارد کودکانی را که ADHD نیز دارند، تحت تأثیر قرار دهند. این موارد عبارتند از:

ناتوانی‌های یادگیری مانند نارساخوانی (مشکلات خواندن) یا دیسگرافیا (مشکلات نوشتن)
اختلالات خلقی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی
اختلالات اضطرابی
اختلالات زبانی، که در آن کودکان در بیان خود یا درک دیگران مشکل دارند
اختلالات رفتاری مانند اختلال سلوک یا اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD)، که در آن کودک اغلب عصبانی، سرکش یا پرخاشگر است.

نکات کلیدی
کودکان مبتلا به ADHD مشکلاتی در تمرکز و توجه دارند که ممکن است در تمام طول زندگی آنها ادامه داشته باشد. اما درمان، یک سبک زندگی سالم و حمایت والدین می‌تواند به آنها در مدیریت علائمشان کمک کند. با ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی و معلمان فرزندتان همکاری کنید تا بهترین راه حل را برای آنها پیدا کنید.

منبع: https://www.webmd.com/