به گزارش نبض نگار: برونشیت به التهاب مجاری هوایی بزرگ (برونش‌ها) که هوا را به ریه‌ها منتقل می‌کنند، اطلاق می‌شود. این بیماری می‌تواند حاد (کوتاه‌مدت) یا مزمن (طولانی‌مدت) باشد. برونشیت حاد معمولاً ناشی از عفونت‌های ویروسی است، در حالی که برونشیت مزمن معمولاً به دلیل سیگار کشیدن و مواجهه با مواد شیمیایی مضر ایجاد می‌شود.
برونشیت حاد:
برونشیت حاد، عفونت مجاری هوایی است. لوله‌هایی که هوا را به ریه‌های انسان منتقل می‌کنند، مجاری هوایی را می‌سازند. هنگامی که مجاری هوایی آلوده می‌گردند، متورم شده و مخاط ایجاد می‌کنند که همین امر باعث می‌شود نفس کشیدن برای فرد مبتلا دشوار و سخت شود.
تفاوت اصلی میان برونشیت حاد و مزمن این است که برونشیت حاد ممکن است برای مدت کوتاهی فرد را بیمار کند (چند هفته یا کمتر) اما برونشیت مزمن می‌تواند طولانی مدت و مکرر باشد و در اثر مصرف سیگار ایجاد گردد.
مدت زمان: معمولاً چند روز تا چند هفته طول می‌کشد.
علل شایع: عفونت‌های ویروسی (مانند آنفولانزا)، باکتری‌ها، یا تحریک ناشی از مواد شیمیایی و دود.
چگونه خود را ابتلای مجدد به بیماری برونشیت حاد حفظ کنیم؟
از بهترین راه‌های پیشگیری از ابتلای مجدد به بیماری برونشیت حاد، شستن مداوم دست‌ها می‌باشد. با شستن دست‌ها ویروس قبل از ورود به بدن کشته شده و از بین می‌روند. در صورتی که سیگار می‌کشید سعی کنید به مرور زمان آن را ترک نمایید.
سیگار باعث می‌شود فرآیند التیام و بهبود کند شود و شما برای مدت طولانی‌تری مبتلا باشید، همچنین سیگار با ضعیف کردن شش‌ها می‌تواند از دیگر عوامل ابتلای دوباره به بیماری برونشیت حاد باشد.
برونشیت مزمن:
برونشیت مزمن یک بیماری تنفسی است که با التهاب مداوم و طولانی‌مدت مجاری هوایی بزرگ (برونش‌ها) مشخص می‌شود. این وضعیت باعث تولید بیش از حد خلط و سرفه مداوم می‌شود و معمولاً به دلیل قرار گرفتن در معرض مواد تحریک‌کننده مانند دود سیگار و آلودگی هوا ایجاد می‌شود. برای تشخیص برونشیت مزمن، سرفه باید حداقل برای 3 ماه در هر سال و به مدت دو سال متوالی ادامه یابد.
مدت زمان: حداقل برای 3 ماه در هر سال و به مدت دو سال متوالی.
علل شایع: سیگار کشیدن، آلودگی هوا، و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مضر.
علائم برونشیت می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- سرفه مداوم (که ممکن است با خلط همراه باشد)
- تنگی نفس یا احساس فشار در قفسه سینه
- خس‌خس سینه
- خستگی
- تب و لرز (عموماً در برونشیت حاد)
- درد یا ناراحتی در قفسه سینه
- تشخیص برونشیت
برای تشخیص برونشیت، پزشک ممکن است از روش‌های زیر استفاده کند:
- معاینه فیزیکی: گوش دادن به صدای ریه‌ها با استتوسکوپ.
- تاریخچه پزشکی: بررسی علائم، تاریخچه سیگار کشیدن و قرار گرفتن در معرض مواد آلرژی‌زا یا شیمیایی.
- آزمایشات تصویری: مانند اشعه ایکس قفسه سینه برای بررسی علل دیگر سرفه و تنگی نفس.
- آزمایشات تنفسی: برای اندازه‌گیری کارایی ریه‌ها.
درمان برونشیت
روش‌های درمان برونشیت بسته به نوع آن متفاوت هستند:
برونشیت حاد:
- استراحت و هیدراتاسیون: نوشیدن مایعات کافی و استراحت برای کمک به بهبود.
- داروهای ضد التهاب: مانند ایبوپروفن برای کاهش التهاب و درد.
- داروهای سرفه: در صورت نیاز برای کنترل سرفه.
- آنتی‌بیوتیک‌ها: فقط در صورتی که عفونت باکتریایی تشخیص داده شود.
برونشیت مزمن:
- ترک سیگار: مهم‌ترین اقدام در درمان برونشیت مزمن.
- داروهای برونکودیلاتور: برای باز کردن راه‌های هوایی و تسهیل تنفس.
- استروئیدها: برای کاهش التهاب در ریه‌ها.
- فیزیوتراپی تنفسی: برای کمک به بهبود عملکرد ریه‌ها.
- اکسیژن درمانی: در موارد شدید که نیاز به حمایت تنفسی وجود دارد.
پیشگیری از برونشیت
- ترک سیگار: سیگار کشیدن یکی از اصلی‌ترین عوامل خطر برونشیت مزمن است.
- اجتناب از آلودگی هوا: کاهش تماس با دود، گرد و غبار و مواد شیمیایی.
- واکسیناسیون: واکسیناسیون علیه آنفولانزا و ذات‌الریه برای کاهش خطر عفونت‌های تنفسی.
- بهداشت عمومی: شستن دست‌ها و حفظ بهداشت شخصی برای کاهش خطر ابتلا به عفونت‌ها.
نتیجه‌گیری
برونشیت، به‌ویژه در صورت عدم درمان مناسب، می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تری مانند نارسایی تنفسی شود. شناخت علائم و اقدام به درمان به موقع می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی کمک کند. در صورت بروز علائم برونشیت، مشورت با پزشک ضروری است.
منبع:
https://www.paziresh24.com/
https://www.nhlbi.nih.gov/
0 دیدگاه